Նահապետի կտակը՝ մեզ և սերունդներին

Հայ կինոյի ու թատրոնի Նահապետ Սոս Սարգսյանի մասին ասել մեծագույն արտիստ, ով կինոյում, թատրոնում, ինչպես նաև «Հեռուստաթատրոնում» հսկա ժառանգություն է թողել, նշանակում է շատ քիչ բան ասել:

Սոս Սարգսյանը՝ Ճշմարիտ մտավորականն ամենից առաջ մեծ փիլիսոփա էր, ով հոգու բոլոր թելերով էր զգում իր ազգին, նրա առաջ ծառացած ազգային-հոգևոր մարտահրավերները, անգամ եթե այդ վտանգներն անտեսանելի էին ուրիշների համար:

Զգում էր արտաքին աշխարհից եկող բոլոր ազդակները, սակայն հոգու խորքում հավատում էր, որ իր ազգի ընթացքը հավերժական է լինելու: Միայն տիեզերքի չափ մեծ մարդը կարող էր կանգնել իր 5000-ամյա ազգի առաջ ու ապրած 80 տարիների բարձունքից այսպես խոսել բոլորիս հետ, որից ներկայացված է մի հատված ընդամենը։

Սա սովորական ելույթ չէ, այլ` ազգային հայեցակարգ: Սա մեր անցնելիք ճանապարհն է այսօր, վաղը և միշտ: ՈՒշադիր, մինչև վերջ լսենք Հայ կինոյի ու թատրոնի Նահապետի այս կտակը, տեր լինենք մեր պատմությանը և այլևս թույլ չտանք, որ մեզանից գողանան մեր ազգային ինքնությունն ու հոգին: Սոս Սարգսյանի այս խոսքերի հասցեատերը մենք ենք՝ բոլորս:

«...Մի՛ քաշվեք, մի՛ ամաչեք, մի՛ վախեցեք, մեր երկիրը պետք է վերադարձնենք մեզ, երբ էլ լինի, անելու ենք դա...»,-ասում էր Սոս Սարգսյանը: Ասում էր այն ժամանակ, երբ ունեինք մեր Պատմական Հայրենիքի ազատագրված հատվածը՝ Մեծ Հայքի 10-րդ նահանգ Արցախը: Հավատում էր, որ Միացյալ Հայաստանը դառնալու է իրականություն:

Այսօր մենք առավել քան երբևէ պիտի որդեգրենք ազգային ծրագիր, որ վերականգնենք արդարությունը: Իսկ այդ գաղափարախոսության դրույթներում պետք է տեղ գտնեն Սոս Սարգսյանի բանաձևերը, որոնցից մեկը մեր ազգայինին ու մեր մշակույթային ժառանգությանը որպես ռազմավարական նշանակության ոլորտի վերաբերվելը պետք է լինի: Երեկ Նահապետի ծննդյան տարեդարձն էր: Իսկ մեր մեծերին ականջալուր լինելով՝ պիտի կարողանանք վերականգնել մեր ազգային-հոգևոր դաշտը, որպեսզի կարողանանք գնալ մեր կորցրածի հետևից:

Մեր ազգային գոյապայքարը շարունակվում է։

Արցախը մեզ համար թերթված էջ չի դառնալու:

Հասմիկ ՊՈՂՈՍՅԱՆ

Մեկնաբանություններ